όλα είναι πόλεμος , όλα απο εκεί ξεκινούν κι εκει καταλήγουν ... συγκρούσεις κι άλλες συγρούσεις , φάσεις κι αντιφάσεις . Για τίποτα δεν μπορω να είμαι σίγουρος και ναι με ενοχλεί η ρευστότητα , φοβάμαι μην παρασυρθώ απο το μεγάλο ρεύμα αβεβαιότητας που σαρώνει τη ζωή μου . Νυσταγμένος και άυπνος παρατηρούσα σήμερα στο κέντρο της Αθήνας , ξημερώματα , μια θεούσα με τους δύο θεουσογιούς της να πηγαίνει στην εκκλησία . Αποστασιοποιημένα έβλεπα να στήνονται η εορτασμοί κι αναρωτιόμουνα πως έφτασα να βλέπω τοσο μακρινά και ξένα όλα αυτα . Πως όλα αυτα που υπάρχουν κι αναπνέουν δίπλα μου έφτασαν να μου φαίνονται αδιανόητα , παράλογα . Αναρωτήθηκα για νιοστή φορα για την ορθότητα του τρόπου σκέψης μου(ζωής , αυνανισμου κτλ κτλ) αμφισβήτησα για επίσης νιοστη φορά ότιδηποτε ανατρεπτικό για την κοινωνία (κανονικό δηλ για μενα) . Κι ύστερα απλά κουράστηκα κι ανέτρεξα στο τι είχα ζήσει πριν σ'εκεινο το κατα τ'άλλα άθλιο πάρτι , το οτι ακουμπουσα πάνω σου και σου χάιδευα τα μαλλια και σου μιλούσα , σου χαμογελούσα , είχα μεθύσει ξέρω , ό,τι να ναι έλεγα ξέρω αλλά για ένα πράγμα είμαι σίγουρος πια και μ'αρέσει που υπάρχει κι αυτό , το μόνο για το οποιο μπορω να είμαι σίγουρος . Και γλιστράω , χωρίς να το θέλω ίσως , στη υπέροχη αυτή σιγουριά , ότι σ'αγαπάω...