γιατι με κοιτάς ετσι ; νομίζεις ότι δεν σ'αγαπάω , έτσι ; δεν είμαι ίδιος βρε καρδούλα μου , όλα έχουν αλλάξει ξαφνικα και δεν ξέρω γιατί αλλά να ... δάκρυσα ξέρεις , δάκρυσα χθές που κοίταζα απο ψηλά την Αθήνα και την ένιωσα να με φυλακίζει και κατάλαβα ότι δεν είναι οι τόποι και οι πόλεις , ότι καμιά πόλη δεν θα με φυλακίσει ποτέ και πουθενά περισσότερο απο τον ίδιο μου τον εαυτό , απο αυτόν κοιτάω να ξεφύγω και δεν τα καταφέρνω ... γι'αυτο σ'αγκαλιάζω , και δακρύζω κρυφά γιατί ακόμα δεν έχω φύγει , δεν ξέρω για που και απο που και ναι έχεις δίκιο αυτά πρέπει να βρώ πρώτα ... και να ξέρεις να είσαι σίγουρη πως μόλις τα βρω αυτά θα πετάξω τόσο μα τόσο μακρυά που καμιά θύμηση σου δεν θα με κάνει να κλαίω και κανένα σου φιλι δεν θα με δεσμεύει να μείνω...