είμαι πλέον πεπεισμένος ότι με μισείς κι οτι θες κι εγω να κάνω το ίδιο να σε μισήσω .
ε λοιπόν κατάφερες το ακριβώς αντίθετο να σε θέλω τόσο πολύ που να ταυτίζω τη δική μου ευτυχία με το ηλίθιο προσωπό σου , έχω και τα δυο να τα δω τόσο καιρό που το μόνο που κάνω είναι να τα ονειρεύομαι , να ονειρεύομαι και να σε θυμάμαι , και να μισώ οτιδηποτε δεν έχει σχέση με σένα , οτιδήποτε έχει σχέση με μενα . να μισώ τη ζωή μου , τους φίλους μου , το τίποτα της καθημερινότητας μου και τη σιγουριά της επόμενης μέρας . Βασικά ok ίσως να έχεις και δίκιο μάλλον φταίει η εφηβεία και η φοβερή μοναξιά της , μαλλόν όλα αυτά είναι στο μυαλό μου και θα ήταν προτιμότερο , σίγουρα πιο cool , να σε αφήσω να περάσεις , να αναφέρομαι σαν εσένα ως "ο πρώην" και να σε βρίζω γελώντας . Αλλά ρε πούστη μου δεν ξέρω έχω τόσο ανάγκη να δω τα μάτια σου , έχω τόσο ανάγκη να σε δω να γελάς . Να καθρεφτιστώ μέσα απο τα μάτια σου...
Και να μαι πάλι να σκαλίζω τις παλιές πληγές , να μη μου κολλάει ύπνος , να σε σκέφτομαι συνέχεια συνέχεια βασανιστικά , γαμώτο που είσαι;