"νιώθω πως δεν έχω τίποτα να χάσω" είπε σκεφτική και μετα γέλασε και μετα σοβάρεψε πάλι , το ύφος της έδειχνε απόγνωση , "το εχω ήδη χάσει " . Με κοίταξε στα μάτια επίμονα , δεν μπορουσα να της πω τίποτα , δεν είχα κατι να της πω . Φοβήθηκα , δε αντέχω άλλη απόγνωση αυτο τον καιρο και γι'αυτο σηκώθηκα και έφυγα χωρις μια λέξη και η βροχή που με βρήκε στο δρομο για το σπιτι , καμια εντύπωση δεν μου έκανε , σκέφτομουνα και ξανασκεφτόμουνα , τις ίδιες μελο σκέψεις , και προχωρούσα ανέκφραστος μεχρι που χώθηκα στη είσοδο μιας πολυκατοικίας και έβαλα τα κλάμματα . Έκλαψα τοσο πολυ που κι εγώ ο ίδιος ξαφνιάστηκα . ύστερα βγήκα παλι έξω να μπερδευτεί η βροχή με τα δάκρυά μου , να ξεπλυθουν τα δάκρυα , η θλιψή . Να ανασάνω λιγο . Κι ύστερα φοβήθηκα