δεν θυμάμαι , δεν θυμάμαι ,τα συναισθηματά μου είναι πολύ μπερδεμένα κι ο ουρανός πολύ γκρί σου λέω , είναι άχρωμη η απελπισία μου ; ή πολυχρωμή κι αυτή όπως ο πόθος μου ; φοβήθηκα γιατι τα κτίρια ένιωσα πως θέλουν να με καταπιούν και δεν υπάρχει αμφιβολία το θέλουν , είναι γκρίζα κι αυτα όπως ο ουρανός και βλέπουν το γκρίζο μέσα μου και θέλουν να με πάρουν μαζί τους , στην ηλίθια παρέα τους , να στέκομαι κι εγώ σαν ηλίθιο παρατεταγμένο τίποτα στους μαύρους δρόμους ,με τους περαστικούς να με περιφρονουν κυνηγημένοι απ'το τίποτα ,το τίποτα . δεν θυμάμαι σου είπα και σου το ξαναλέω δεν θέλω να θυμάμαι δεν είμαι εγώ μέρος όλου αυτου