ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ (ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ) ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ

H tv στην Ελλάδα είναι βλακώδης , έρχονται όμως στιγμες , όπως τώρα που η Εθνική Μπάσκετ πέρασε στον τελικό , που η tv ξεπερνά κάθε όριο βλακείας . Νομίζω πως η ομάδα μπάσκετ παίκτες και προπονητής αξίζουν συγχαρητηρια . Κάνουν καλά τη δουλεια τους και ευχαριστιούνται το παιχνίδι . Εγω όμως δεν κατάλαβα γιατι πρέπει να χαρώ ; Γιατι πρέπει να νιωσω περηφανος ; Γιατί να νιώσω αγκαλιά με το όνειρο όπως μου λέει πως ΠΡΕΠΕΙ ως Έλληνας να νιωσω η κρατική τηλεόραση ; Γιατι να βγώ στους δρόμους να πανηγυρισω ; Εγω δεν νιώθω καθόλου συμμέτοχος σε όλο αυτο . Δεν μπορώ να πώ "εμείς τους κερδίσαμε" . Από που κι ως που "εμεις" ;

Εγω δεν βλέπω η χώρα στην οποια ζω να είναι αγκαλιά με κανένα όνειρο , τη βλέπω απο τοτε που θυμάμαι τον εαυτο μου να είναι αγκαλιά με τη μιζέρια . Και σε τέτοιες στιγμες "ανείπωτης εθνικής υπερηφάνειας" να αγκαλιάζει ακόμα πιο δυνατα τη μιζέρια , με εθνικισμούς , υπερβολές και ξυλοδαρμούς μεταναστών στην Ομόνοια . Οι υπερβολές που για αλλη μια φορά ειπώθηκαν και θα ειπωθουν απο την tv μου βγάζουν μιζέρια αλλα και παραπλάνηση . Γιατι όταν η κρατική τηλεοραση αφιερώνει το μισό δελτίο της στη νίκη της Εθνικης είναι λογικό και επόμενο να μην αναφερθουν καποια προβλήματα ,είναι λογικό κάποια σημαντικά γεγονότα να μπούν στην άκρη . Είναι τυχαίος λοιπόν αυτος ο ενθουσιασμος της tv ; ή μήπως είναι στα πλαίσια του γνωστου δόγματος "άρτος και θεάματα" ;